Աշխարհի երկրները ըստ կյանքի որակի








Գյուղատնտեսությունից, կլիմաից, բարենպաստ պայմաններից, աշխարհի դիրքից
Անասնապահությունը տնտեսության կարևորագույն ճյուղերից է: Անասնապահությունը բնակչությանը մատակարարում է՝միս, կենդանական յուղ, կաթ, ձու, իսկ թեթև արդյունաբերությանը բնական հումքի որոշ տեսակները՝կաշի, բուրդ, մորթի:
Ոչխարաբուծություն-Եվրոպա, Նոր Զելանդիա, Արգենտինա, Ավստրալիա, Չինաստան, Մոնղոլիա, Իրան, Ղազախստան
Խոզաբուծություն-Եվրոպա, Հյուսիսային Ամերիկա, Հարավային Ամերիկա
Խոշոր եղջերավոր անասնապահություն-Հնդկաստան, Չինաստան, ԱՄՆ, Բրազիլիա
Ձիաբուծություն-Փոքր Ասիա
Ձկնորսություն-Ամերիկա
Ծղոտե գլխարկների ստեղծման պատմությունը 14 Հունիս, 2016 21:11 Առաջին ծղոտե գլխարկները (petasos) հայտնվել են դեռ Հին Հունաստանում: Հովիվներն այն պատրաստում էին ամենահասարակ նյութից, որ բառացիորեն լցված էր իրենց ոտքերի տակ: Ծղոտե գլխարկները կրում էին ճանապարհորդները, հովիվները և գյուղացիները: Լարի առկայության շնորհիվ` ծղոտե գլխարկները կարելի էր կրել մեջքին: Միջնադարում ծղոտե գլխարկը տիրոջը ոչ միայն արևի հարվածներից էր պաշտպանում, այլ նաև վկայում էր նրա սոցիալական դիրքի և մասնագիտության մասին: Բարձր խավերի ներկայացուցիչները ծղոտե գլխարկները զարդարում էին թանկարժեք քարերով, քաղաքի բնակիչները գերադասում էին սև գույնի գլխարկները, իսկ բժիշկները զբոսնում էին բարձր գլխարկներով: XVII-րդ դարի վերջին ծղոտե գլխարկը սոցիալական նշագրից վերածվում է նորաձևության առարկայի: Ծղոտե գլխարկ կարելի է պատրաստել ցորենի ծղոտից կամ տոկիլա բույսի ծղոտից, որն աճում է միայն Էկվադորի տարածքում: Մեկ գլխարկի պատրաստումը կարող է տևել մինչև 6 ամիս, քանի որ տոկիլայից կարելի է հյուսել միայն արևածագին կամ մայրամուտին. օրվա այլ ժամերին ծղոտը չափազանց փխրուն է դառնում: Պանամա ի սկզբանե անվանել են միայն Մոնտե Քրիստի վայրում աճող տոկիլայից պատրաստված ծղոտե գլխարկները: